«Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου»
Η θαυματουργία των
εικόνων
«Μη πλανάσθε, Θεός ου
μυκτηρίζεται»
Παύλος, Γαλάτας
στ΄7.
Η ευταξία και η ευπρέπεια
στα Ορθόδοξα Εκκλησιαστικά πράγματα, δεν ορίζονται αυθαίρετα. Είναι καθορισμένες
από το σύνολο του Χριστιανικού πληρώματος, όπως εκφράζεται τούτο από τις επτά
(7) Οικουμενικές Συνόδους. Οι αποφάσεις αυτών των Συνόδων επί Δογματικών και Ηθικών
θεμάτων, στηριζόμενες επί διατάξεων της Αγίας Γραφής και των Αποστολικών Διαταγών,
γίνονται απολύτως αποδεκτές από το σύνολο των πιστευόντων, χωρίς τη δυνατότητα
αλλαγών και τροποποιήσεων. Είναι τα στηρίγματα της πίστεώς μας. Αποτελούν αυτές
οι αποφάσεις, ως όροι απαράβατοι, τον κορμό της ιεράς Παραδόσεως, ως του
δευτέρου πυλώνος της πίστεως. (Αγία Γραφή και Ιερά Παράδοση). Εξυπακούεται, ως
εκ τούτου, το αδιαμφισβήτητο χρέος αποδοχής αυτών υπό σύμπαντος του πληρώματος
της Εκκλησίας, άνευ πάσης αντιλογίας.
Η άλλη πλευρά των αποφάσεων
των Συνόδων, ως κανόνες, αφορούν θέματα τάξεως και συμπεριφοράς των πιστών,
ώστε η Εκκλησιαστική πρακτική να ανταποκρίνεται στη σχετική αποκαλυπτική παραγγελία
του Αποστόλου των Εθνών, του Παύλου, ότι στην Εκκλησία του Χριστού πρέπει τα, «Πάντα ευσχημόνως και κατά τάξιν γινέσθω», Α΄
Κορινθίους ιδ΄40. Οι
κανόνες αυτοί, μπορούν να τροποποιούνται και να βελτιώνονται αναλόγως, και κατά
τις συνθήκες κάθε Εκκλησίας, κατά τόπους, αλλά και πάλι με αποφάσεις τοπικών
Συνόδων.
Όσον αφορά τη θεσμοθέτηση
της χρήσης εικόνων κατά τη λατρεία, αυτές ορίστηκαν να χρησιμοποιούνται από
τους πιστούς, ως ιδιαίτερη Δογματική διδασκαλία και όχι τυπική. Δι’ αποφάσεως
της εβδόμης (Ζ΄) Οικουμενικής Συνόδου, δογματίστηκε η εικονογράφηση του
Χριστού, της Παναγίας και των Αγίων, για λόγους λατρείας. Στηρίζεται δε και
εδράζεται τούτο το Δόγμα στο γεγονός της ενανθρώπησης του Κυρίου Ιησού Χριστού,
του δευτέρου προσώπου της Αγίας Τριάδος. Τούτο, βεβαίως, καθόσον ότι παρουσιάζεται
ως ανθρώπινο, είναι και εικονιζόμενο. Είναι γνωστό, ότι η Ζ΄ Οικουμενική
Σύνοδος συγκαλέστηκε το έτος 787
μ. Χ. (Από 24 Σεπτεμβρίου μέχρι 13 Οκτωβρίου με 350
Επισκόπους), από τον Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο τον ΣΤ΄ και τη μητέρα του Ειρήνη
την Αθηναία. Αφορμή ήταν η παρέκκλιση μερικών Επισκόπων από την πρακτική αιώνων
Ορθόδοξης αποδοχής της απόδοσης τιμής στις εικόνες. Έγιναν αυτοί οι Επίσκοποι, εικονομάχοι
και εικονοκλάστες. Έσπαζαν και κατέστρεφαν τις εικόνες. Η Ζ΄ Οικουμενική
Σύνοδος έβαλε τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση και όρισε με Απόφαση, ότι: «Η τιμή προς τις εικόνες αναφέρεται στο πρόσωπο που αυτή απεικονίζει
και όχι στο υλικό από το οποίο είναι αυτή φτιαγμένη».
Είναι απλό και κατανοητό απολύτως, το θέμα τούτο.
Είναι απορίας άξιο να υπάρχουν Ορθόδοξοι Χριστιανοί, μάλιστα δε
και μερικοί θεολόγοι σήμερα, μετά από δεκατρείς αιώνες, που να θέτουν σε αμφισβήτηση
τη θαυματουργία οποιασδήποτε εικόνας που εικονίζει και αποτυπώνει τη μορφή ή το
πρόσωπο του Χριστού, της Παναγίας και των Αγίων. Ακόμα και η πλέον απλή
εικονίτσα που δίδεται στα μικρά παιδιά, ως ειδική ευλογία, περιέχει και
προσφέρει τη θαυματουργική χάρη του προσώπου που εικονίζει. Η ιστορικότητα, επιπλέον,
εκ της προέλευσης και της κατασκευής ορισμένων εικόνων, προσδίδει αφορμήν
ιδιαιτέρας τιμής των εικονιζόμενων προσώπων εκ μέρους των πιστών, χωρίς να αναιρείται
η θαυματουργικότητα και των λοιπών εικόνων.
Επισημαίνεται και καταγράφεται τούτο δια της παρούσης μου, προς
διαφύλαξη με αγάπη, όσων επιπολαίως αμφισβητούν τη θαυματουργική δια της θείας
χάριτος, ιδιότητα των εικόνων. Τούτο δε πράττεται, διότι είναι ενεργές οι
επιπτώσεις και οι συνέπειες εκ των Αποφάσεων της Ζ΄ εβδόμης Οικουμενικής
Συνόδου, για τους αμφισβητίες. Για τους αμετανόητους αυτούς, μάλιστα, της θαυματουργικής
δύναμης των εικόνων, υπάρχει το «Ανάθεμα»
και αι «Αραί» των θεοφόρων Πατέρων
της Εκκλησίας, ως φοβερή τιμωρία των παρεκτρεπομένων, που ισχύουν ακόμα και
στις μέρες μας. Λέγει η σχετική Απόφαση: «Ει τις πάσαν παράδοσιν εκκλησιαστικήν
έγγραφον ή άγραφον αθετεί, ανάθεμα έστω», MGGXIII,
397-400. Προσοχή, λοιπόν, και αναθεώρηση διαφορετικών απόψεων, ως
προς τη θαυματουργία των εικόνων. Είναι βαρύτατη παρεκτροπή και αμαρτία.
Ας γνωρίζουμε οι πάντες, ιδιαιτέρως δε, όσοι αμφισβητούν τη θαυματουργική
χάρη και δύναμη όλων των ιερών εικόνων, το ακόλουθο μήνυμα που μας δίνει η
Εκκλησία μας δια Συνόδων:
«Η Κυριακή της Ορθοδοξίας
είναι μια Κυριακή παρατεινομένη μέσα
στην ψυχή των Ορθοδόξων και ένα βέλος εις την καρδίαν πάντων των αιρετικών όλων
των αιώνων. Όσοι πιστοί, στώμεν καλώς. Η πανάμωμος Ορθοδοξία μας, κυκλούται
πανταχόθεν. Ας αγρυπνούμεν προσευχόμενοι. Η εικονομαχία επεκράτησεν επί εκατόν
έτη, αλλ’ έσβησε. Νέοι εικονοκλάσται, δεινότεροι εκείνων, έχουν εμφανισθεί. Η
Ορθοδοξία θα δοκιμασθεί, αλλά και πάλι θα νικήσει εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών».
Όσοι αμφισβητούν τη θαυματουργία των εικόνων θα σβήσουν, ως «παίζοντες εν ού παικτοίς».
Ιερά
Πόλις Μεσολογγίου 2 Φεβρουαρίου 2016
Νικόλαος Σπ. Βούλγαρης
Καθηγητής - Θεολογίας
Κύπρου 78 – Μεσολόγγι, 302.00
Τηλ. FAX. 26310-22522, κιν. 6972725701
e-mail:nsb@otenet.gr
http//Boulnik.blogspot.com
