“ΤΟ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ”

Με τούτον τον τίτλο, λαθεμένο κατά την άποψή μου, κυκλοφόρησε τις μέρες μας ένα πολυτελές λεύκωμα, ασπρόμαυρων φωτογραφιών, μιας εκατονταετίας. Δείχνει, κατά την ανακοίνωση, εικόνες από την Πόλη, όταν «αρχίζει από το 1870 να πατάει στα πόδια της… και φθάνει στο 1970 με την καταστροφή της λιμνοθάλασσας». Μίλησα για λαθεμένο τίτλο, με τη βεβαιωμένη πίστη μου, από την ενασχόλησή μου με τη διαχρονικότητα της διαδρομής της μοναδικής στον κόσμο Ιεράς Πόλεως, λόγω προάσπισης ιδεών στον κόσμο.

Πίστεψα και πιστεύω ότι: Το Μεσολόγγι, δεν είναι ύλη για να καταστρέφεται, ούτε ορισμένος χώρος για μετακίνηση ή για κατάκτηση ή και για εξουθένωση. Συμβολίζει, διαχρονικά, το αθάνατο, το αιώνιο, το αδέσμευτο «Πνεύμα». Αποκτήματα νικηφόρα από τη γέννησή του, σε ώρα σύγκρουσης δύο κόσμων. Της Ελευθερίας, των ιδεών και του πολιτισμού από τη Δύση, ενάντια στη βία, το μίσος και τη συμφορά από την Ανατολή. Το Μεσολόγγι, δεν συλλαμβάνεται, ούτε υποτάσσεται, ούτε αποθνήσκει. Επομένως, δεν φεύγει και δεν έφυγε ποτέ. Μένει στους αιώνιους χρόνους του, ασυμβίβαστος Δάσκαλος και υπερασπιστής αξιών.

Αν ζήτησαν οι εποχές, να φύγει κάτι από το Μεσολόγγι, αυτό ήταν μερικά, ενδεικτικά και μόνο, όσα επιτρέπει τούτος ο χώρος:

Να φύγει, το «in  mezzo  Laghi» των Πειρατών, και να μείνει σκέτο το όνομα, «Μεσολόγγι» του πνεύματος. Έφυγε!...

Να φύγουν, οι αχυροκαλύβες του πρώτου καιρού μέσα στη λίμνη, και να γίνει η οικιστική Πολιτεία των απαιτήσεων. Έφυγαν!…

Να φύγει, η απομόνωση και η στατικότητα, και να ανατείλουν οι Σχολές, οι Επιστήμες, οι Τέχνες, η Ναυπηγική, η διανόηση. Έφυγε!...

Να φύγει, η μιζέρια της απραξίας, και να κατακτηθούν τα σαλόνια του Ευρωπαϊκού πνεύματος, δίπλα στους γίγαντες διανοητές. Έφυγε!...

Να φύγει, ο τύραννος του Ελληνισμού, και να λάμψει το όραμα της Λευτεριάς, με θυσία, ώστε να πάλλεται το «προηγήθηκε το Μεσολόγγι». Έφυγε!...

Να φύγει, η χαβούζα των χερσαίων λημμάτων, εκεί όπου το ΚΑΠΗ σήμερα, και να βεβαιωθεί η υιγιεινότητα της περιοχής. Έφυγε!...

Να φύγουν, τα λειτουργήσαντα για χρόνια, «δοχεία νυκτός», και να απολαμβάνει ο σύγχρονος Μεσολογγίτης την υγεία του. Έφυγαν!…

Να φύγουν, τα βυτία απομάκρυνσης λημμάτων, και να λειτουργήσει προνομιακά μοναδικό πρωτοποριακό σύστημα αποχετεύσεως. Έφυγαν!…

Να φύγουν, οι οικοδομές του ενός ορόφου, και να δημιουργηθούν ομορφοστόλιστες κατοικίες, όπως σε υποδειγματικούς οικισμούς. Έφυγαν!…

Πολλά, «να φύγουν» από το Μεσολόγγι, θα μπορούσαν να παρουσιαστούν με όσα θετικά θα μπορούν να τα αντικαταστήσουν. Πρέπει, όμως, σε κάθε περίπτωση, να γνωρίζουμε και να αξιοποιούμε το Μεσολόγγι, που μένει και θα μένει στους αιώνες με τις ιδέες του, με την ιστορία του, με το στοχασμό του και με τον κόσμο του. Ανανεωμένο, κάθε φορά, θα φωτίζει όσους κατά καιρούς το βλέπουν, το προσκυνούν, το χαιρετούν και το περπατάνε...  

Μεσολόγγι: Δεν φεύγεις! Η θύμηση, άχρονη μπροστά σου γονατίζει.

Υποκλίνομαι:

Νικόλαος Σπ. Βούλγαρης

.